Onvoorstelbaar veel nood. Dat is wat we zagen toen we 2 jaar geleden in Hongarije kwamen wonen. En die nood is niet verminderd.
Om hier dagelijks mee geconfronteerd te worden vraagt veel van ons als gezin.
Wat ons overeind houdt zijn de prachtige getuigenissen die soms groot, soms klein, ons enorm bemoedigen.
We willen er alvast één delen.
Vlak nadat we in Hongarije kwamen wonen leerden we dit gezin kennen. Een gezin met 6 kinderen die in een piep klein huisje wonen met golfplaten erop.
De kinderen sloten we meteen in ons hart. Met de ouders hadden we grote moeite. De moeder reageerde altijd heel boos op ons, dag en nacht stuurde ze ons berichtjes of kwam aan ons hek en eiste eten, kleding, geld enz.
We gaven dit gezin een kachel maar zodra het warmer weer werd verkochten ze die, om vervolgens boos op ons te worden dat we niet nog een kachel voor hun kochten.
Vanaf die dag zei de moeder, ik ga er alles aan doen om jullie in de gevangenis te gooien want jullie zijn slecht en willen ons niet helpen. Gek werden we van haar.
We bleven dit gezin bezoeken maar echt alleen vanwege de kinderen.
Zodra we met de kerkdiensten begonnen nodigden we hen uit. Vaak kwamen alleen de kinderen maar op een dag kwam de moeder ook mee en de keren daarop ook de vader.
Bij de vader merkten we verandering op in zijn houding maar moeder bleef een zeer moeilijk persoon.
Tot twee weken geleden. We hadden weer een samenkomst en Anett sprak over God als Vader. Hij verlangt ernaar om je vader te zijn. Ze vertelde het verhaal van de verloren zoon uit Lukas 15.
Iedereen was geraakt door dit verhaal en sommigen huilden. Je moet weten dat hier de vaders vaak niet in beeld zijn en als ze er wel zijn, zijn ze geen aanwezige, veilige, liefdevolle vader.
Gisteren deelde ze haar getuigenis. Ze vertelde dat ze twee weken geleden zo werd aangeraakt door God. Ze zei, mijn hart werd helemaal warm en voor het eerst voelde ik dat er Iemand was die onvoorwaardelijk van me hield. Ze zei ook: ik voelde me na die avond zo licht als een veertje. Ik sliep die nacht als een kleine baby, zonder zorgen en toen ik wakker werd voelde ik zo een blijdschap.
Ik vind het heel jammer dat ik geen foto voor/na heb want het is ongelooflijk hoe deze vrouw zichtbaar veranderd is door de liefde van Jezus.
Haar ogen vol haat staan nu zacht en vriendelijk. Geen verwrongen gezicht maar ze lacht en straalt.
Haar man en kinderen hadden de verandering ook duidelijk gezien. De kinderen vertelden, ze slaat ons niet meer en ze lacht steeds.
Gisteren gaven we haar een knuffel en vertelden haar hoe blij we met en voor haar zijn! Wat een bemoediging. ❤️
