Eind augustus kwamen we weer terug in Nederland na een hele fijne tijd in Hongarije. Ook al zijn we niet meer in Hongarije, onze gedachten dwalen vaak terug naar alle mensen die we hebben ontmoet en wat we allemaal hebben meegemaakt.
Vooral als we terugdenken aan de armoede die we gezien hebben, de lege hopeloze blikken van sommige mensen. De eenzaamheid, de rotzooi en viezigheid… Wat voelt dat dan oneerlijk. Ik bedoel… Wie van ons heeft mogen kiezen in welke wieg we werden geboren? Hebben de Roma’s in Hongarije, die zo enorm achtergesteld en slecht behandeld worden ervoor gekozen om als Roma geboren te worden?
Wij hebben enorm veel geluk gehad dat onze wieg in Nederland stond bij ouders die voor ons konden zorgen. Ze gaven ons genoeg te eten en we hadden een dak boven ons hoofd. Veel mensen in Hongarije hebben deze basis niet gekregen. Zeker als je kijkt naar de mensen die op straat leven breekt ons hart. Het leven op straat is keihard. Niets is van jou en je moet altijd op je hoede zijn voor de politie of andere mensen van de straat die jouw weinige bezittingen willen stelen. Iedere nacht moet je opzoek naar een nieuwe slaapplek, in weer en wind. Op snikhete zomerdagen en ijskoude winterdagen. Regelmatig zonder dekens en schoenen én met een lege maag. Geen enkele hoop op een betere toekomst. Klinkt dit niet vreselijk?
En toch is er nog een andere kant! Want tijdens de daklozen dienst waar zo’n 60 daklozen aanwezig waren zagen en voelden we hoop. Tijdens het zingen met gitaar zag ik sommigen huilen, ogen gingen stralen, er werden handen geklapt en sommige voeten tikten vrolijk mee op de maat. Er was een verbondenheid onderling en ook tijdens de dienst werden mensen aangeraakt. Hun problemen waren hiermee niet opgelost, hun situatie was niet veranderd en toch geloven wij dat dit soort diensten waar de boodschap van Jezus Christus wordt gedeeld onmisbaar is.
God is hier aan het werk, ook bij deze doelgroep. Of misschien, juist met deze doelgroep. Hij kwam namelijk voor het uitschot. Voor de armen en de verdrukten. Dat is onze hoop! Het is ons grootste verlangen dat we die hoop aan hun door mogen geven.