Vandaag was een onverwacht drukke dag waarin we tot zegen mochten zijn in onze buurt.
In de ochtend belde er weer iemand aan voor water, daarna ging ik (Rhodé) samen met de kinderen naar een vrouw toe die een straat verderop woont. Ze vroeg steeds om geld en daarom ging ik met de kinderen polshoogte nemen. Wat een pijnlijke situatie. Ik heb geen foto’s gemaakt omdat het geen aapjes kijken bij Artis is. Het is al erg genoeg dat ze aangeeft honger te hebben.
In het huis stond genoeg (afval) maar eten was er niet te vinden. Dus maakten we samen een boodschappenlijstje (in het Hongaars) en ging Hanno op de terugweg uit zijn werk om boodschappen voor haar.
En net brachten we het met z’n allen weg. Wat zijn we dankbaar dat we dit mogen en kunnen doen. Toen we aankwamen zag ik de vrouw voor het eerst lachen. Wat stond het haar goed. We hopen dat we nog heel veel mensen kunnen laten lachen!
