Er was een tijd, zo tussen mijn 14de en 17de, dat ik kinderen uit de weg ging omdat ik dacht dat ik helemaal niet goed met kinderen was.
Tot ik op mijn 17de voor langere tijd in een kindertehuis ging werken. Helemaal in Indonesië. 
Op dat moment was ik om. Helemaal om.
Het was mijn doel om die kinderen iets te leren maar toen ik in het vliegtuig zat, op weg naar Nederland, besefte ik maar al te goed dat de kinderen uit het kindertehuis, mij het meest geleerd hadden. 
Ik kan alle gezichtjes nog zo voor me halen en echt, ik had ze allemaal wel mee willen nemen. 
Uiteindelijk ging ik de opleiding tot onderwijsassistent volgen en vond meteen werk. 
Ik werkte tot we gingen emigreren en één ding wist ik toen heel zeker, ik wil iets gaan doen met en voor de kinderen in Hongarije. 
Werken als onderwijsassistent met Nederlandse kinderen of kinder-evangelisatieclub geven in een ander land waarvan je de taal nog niet helemaal spreekt, is iets totaal verschillends.
Om hier meer over te leren, meer in te groeien, ga ik in september een online opleiding volgen tot kinderwerker. Iets waar ik erg naar uit kijk! 
