Weeskinderen met ouders.
Die zin klopt natuurlijk niet, want met ouders ben je geen weeskind.
Toch geldt dit voor veel kinderen wel. Vaders zijn vaak niet in beeld en als ze wel onder hetzelfde dak wonen, nemen ze hun verantwoordelijkheid niet. Ze werken vaak niet en naar de kinderen kijken ze al helemaal niet om. 😥
Ik zou oprecht iets hoopgevenders willen schrijven maar dit is wat we dagelijks zien.
Dagelijks komen er kinderen bij ons thuis die snakken naar liefde, gezien willen worden en te weten dat ze er toe doen.
Soms valt die verantwoordelijkheid op ons. Natuurlijk is het officieel niet onze verantwoordelijkheid maar vanuit onze liefde voor hun willen we ze zo graag -op allerlei verschillende manieren- laten merken dat ze zó belangrijk zijn, zó geliefd, zó waardevol en zó mooi!
Pasgeleden werd er om ons gevochten. Twee tieners hadden flink gevochten en daardoor waren ook beide ouders boos op elkaar geworden. Het liep nogal uit de hand en na lang praten met beide partijen kwamen we achter de oorzaak van de ruzie.
De ene tiener had gezegd dat wij meer van haar hielden als van de andere tiener.
De eerst volgende keer dat ze bij ons waren spraken we over liefde. Onvoorwaardelijke liefde.
Onvoorwaardelijke liefde is iets waar wij naar streven maar we zijn imperfecte mensen en het feit blijft dat alleen God dit kan en doet.
We deelden over Zijn liefde maar ook over onze liefde voor alle buurtkinderen. We houden van allemaal evenveel, ze zijn altijd welkom bij ons en we doen er alles aan om ze altijd hetzelfde te behandelen. Maar wat blijft dit stukje lastig.
Die liefde uitdelen niet maar wel om te zien hoe ze snakken naar liefde en dat er zo weinig mensen zijn waar ze die liefde van ontvangen.
.
.
Note: Ik wil met dit stukje niet beweren dat alle vaders uit heel Hongarije zo zijn. Dit is onze eigen ervaring wat wij in onze eigen omgeving zien.
