Herfstvakantie 🍂🍁
Eigenlijk hadden we afgesproken geen voedselpakketten langs te brengen deze week. Simpelweg omdat we hard toe waren aan rust. Even geen hulpvragen beantwoorden.
Om een beeld te schetsen: we krijgen met gemak 20 of meer berichten via facebook Messenger per dag met hulpvragen.
Of ze staan aan ons hek. Dat ook een paar keer in de week.
Nu kan je zeggen: je hebt vakantie dus je kijkt niet op facebook en je gaat niet op hulpvragen reageren.
Maar als we dan horen dat er kinderen honger hebben dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen dat onze koelkast vol is, en in onze straat kindjes honger hebben terwijl ik wel kan helpen.
Ik weet het, we moeten grenzen stellen en het zelf volhouden want als wij het niet volhouden kunnen we niemand meer helpen.
Toch besloot ik begin van de middag nog even snel om wat boodschappen te rijden voor twee gezinnen.
Ik had kunnen denken, neem toch je verantwoordelijkheid, ga werken, zorg zelf voor je kinderen, maak toch wat van je leven en zorg ervoor dat je niet afhankelijk van ons of van anderen bent.
Maar dat denken we niet meer. Want als je mensen oordeelt/veroordeeld is er geen ruimte over om ze volledig lief te hebben.
En er zitten ook gezinnen tussen die echt, echt pech hebben en niet (volledig) in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Vooral als de moeders er alleen voor staan of de gezinnen met hulpbehoevende kinderen. 🦽
We zetten juist dat stapje extra voor de kinderen, de nieuwe generatie, zij die er niet voor kozen om op te groeien in armoede. ❤️
